این جلسه در ایام اربعین امسال در سالن اجتماعات مدرسه علمیّه فاطمۀ الزّهراء سلام الله علیها توس با حضور سرکار خانم ندری مسئول پژوهش خواهران مرکز مدیریت و 150 نفر از طلاب و اساتید مدرسه با سخنرانی سرکار خانم مریم وفادار نصر الله زاده ، دکترای الهیات گرایش فقه و مبانی حقوق و استاد حوزه و دانشگاه و به همّت واحد پژوهش مدرسه برگزار گردید. 

در ابتدای نشست دکتر وفادار به بیانات مقام معظم رهبری دامت برکاته درباره جایگاه ویژه زیارت اربعین اشاره کردند و گفتند:

« اولین جوشش‌های چشمه‌ جوشان محبت حسینی که شطّ همیشه جاری زیارت را در طول این قرن‌ها به راه انداخته است، در اربعین پدید آمد. شروع جاذبه‌ مغناطیس حسینی، در روز اربعین است. جابربن‌عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشد. این، همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن‌های متمادی، در دل من و شماست. کسانی که معرفت به اهل‌بیت دارند، عشق و شور به کربلا همیشه در دل‌شان زنده است. این از آن روز شروع شده است.»

در ادامه دکتر وفادار به معنای آراستگی و آرایه های پیاده روی اربعین پرداختند که خلاصه ای از آن را بیان می کنیم:

آراستگی یعنی آراسته بودن و عمل آراسته از نظر لغوی به معنای زینت دادن و تزیین کردن است. اما معانی دیگر مانند نظم و مرتّب بودن، هماهنگ بودن و آماده و مهیّابودن نیز برای آن گفته شده است. آراستگی و آرایه های پیاده روی اربعین همان جلوه های زیبا و هماهنگ این سفراست که چند موردی بیان خواهد شد.

وجود مقدس حضرت اباعبدالله الحسین علیه السّلام محور و حبل المتین است . با وجود این همه اختلافات فرهنگی، زبانی و نژادی ولی همه در چیزی تحت عنوان « هویت حسینی » جمع می شوند و به عباری دیگر به همه افراد حاضر در پیاده روی اربعین یک لقب مشترک می دهند و آن هم « زائر امام حسین » است و این مثل نخ تسبیحی است که باعث اتّحاد و یکرنگی می شود.

امام حسین علیه السّلام کشتی نجات و در اربعین ثقل و محور وحدت هستند که جمع شدن شیعیان حول این محور می تواند موجب تحقق وحدت برای زمینه سازی ظهور امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف باشد.

راهپیمایان اربعین، در وادی عرفان واقعی به سیر و سلوک مشغول می شوند. در این سیر، هر فرد در عین سلوک فردی و مواجهه شخصی خود با حقیقت کربلا و ارتباط قلبی با امام حسین علیه السّلام، در وجه جمعی به عنوان عضوی از یک جامعه مؤمن در تلاش و تکاپو در مسیر کمال و سعادت قدم می گذارد و تلاش می کند تا به دیگران در رسیدن به مقصد کمک نماید. این از بهترین بهجت هاست.

احساس تعلّق انسان‌ها به همدیگر دیدنی و ستودنی است. همه احساس غرور می‌کنند و کسی خود را شهروند درجه ۲ محسوب نمی‌کند. مردم هیچ کشوری احساس پدرسالاری نمی‌کنند و میزبانان در اوج تواضع‌اند.

رنج سفر با عشق عجین است و با دیدن آن بارگاه از دور دل‌ها همه تسکین و همه و همه خود را پیروز این صحنه می‌بینند. در این جامعه آرمانی هیچ‌کس احساس شکست و بی‌بهرگی نمی‌کند و همه و همه راضی هستند. کسی اهل تقلّب نیست و هیچ‌کس دنبال راه میانبر نمی‌گردد. همه به ایثار مسلّح شده‌اند و دنبال میدان عمل می‌گردند.

برای شستن پا‌ها تا بوسیدن دستان تا مکان استراحت و تغذیه به سوی شما می‌آیند. این جامعه را در کجا تاکنون دیده‌ایم؟

مصداق چنین مردمی در هیچ جای تاریخ ثبت نشده است. لذا جا دارد جلساتی تحقیقی برای کالبدشکافی اربعین حسینی و بهره‌برداری از آن در عالم برگزار گردد وآرمان شهر مهدوی به جهان معرّفی گردد.